Ég er svo mikill nörd

Hvað gera menn þegar skólinn er búinn og bara eitt auðvelt próf eftir, þegar sólin skín og flestir halda sig utandyra?

Ef menn eru eins og ég, þá finna þeir gamlan lista úr tímaritinu Fangoria yfir 100 bestu hryllingsmyndir sem fólk hefur líklegast aldrei séð, telja hvað þeir hafa séð margar (42), og reyna svo að finna restina til þess að dánlóda. 

Já, í dag hlóð ég niðu Maniac, Motel Hell, Mother's Day, Pin ..., Screamers, The Resurrected og Swamp Thing (og þar að auki Curtains, Gothic, Maniac Cop og The New York Ripper, sem voru ekki á listanum en hefðu allt eins getað verið þar) í fyrstu lotu.

Hvað ætli ég næli mér í í næstu lotu? 

Ég er a.m.k. búinn að redda mér sjónvarpsefni næstu vikurnar ...

Í kvöld er svo smá skiptinema-dinner; síðasta skiptið þar sem við erum öll saman hérna við skólann. Og á morgun er afmæli. Svo er bíó. Svo próf. Svo útskrift. Svo koma foreldrarnir og systirin í heimsókn. Og svo er bara farið heim!

Þetta líður allt svo hratt!

The end of an era!

Nei, ég er ekki að tala um endalok skiptinematímabilsins (þó svo sá endir nálgist óðfluga! Bara fjórar vikur eftir, og þær eiga eftir að þjóta hjá).

 Ég er að tala um X-Files glápið sem ég og Baldvin höfum verið að stunda síðan í febrúar á síðasta ári.

Já, í kvöld kláruðum við 9. seríu af X-Files. Það var tilfinningaþrungin stund, bæði á skjánum og fyrir framan hann, þegar Mulder og Scully féllust í faðma og hurfu svo í svartnættið. Baldvin getur þó ekki státað af því að hafa horft á ALLA þættina, eins og ég, því hann byrjaði ekki að horfa fyrir alvöru fyrr en í þriðju eða fjórðu seríu (sem voru hvort eð er bestu seríurnar). 

Þegar við bjuggum saman á Fálkagötunni var það heilög stund þegar við ákváðum að setja X-Files í gang. Þá var vanalega hellt upp á eins og tvö eitt glas af gini og tónik og góðlátlegt gys gert að ýmsu sem kom fram í þáttunum. Þegar við fluttum svo til Bandaríkjana síðasta haust gátum við ekki annað gert en að halda áfram, og það gerðum við með góðri hjálp þess yndislega forrits Skype (sem var samt stundum ótrúlega pirrandi og leiðinlegt við okkur). 

Og núna er þetta bara búið! Því miður sáu aðstandendur X-Files sér ekki fært um að ljúka seríunni á neinum hápunkti, því síðustu tvær seríurnar eru klárlega þær verstu. Jújú, það er einn og einn góður, máske klassískur, þáttur inni á milli þeirra lélegu, en aðallega var sársaukafullt að fylgjast með "nýja fólkinu" (John Doggett og Monicu Reyes) rembast í gegnum sín hlutverk. Monica Reyes er til að mynda ein leiðinlegasta aðalpersóna í sjónvarpssögunni. Og Mulder nennti ekki einu sinni að vera með fyrr en í blálokin á níundu seríu! Hvurslags ...

Við tímasettum þetta samt ágætlega, því það eru bara nokkrar vikur í það að nýja X-Files bíómyndin verði frumsýnd! Það verður gleðidagur! :D

Núna er ég meira og minna búinn með öll stór verkefni og reyni að gera sem minnst þangað til fjölskyldan kemur í heimsókn í lok maí. Svo er það bara að koma heim og hitta alla aftur, sem er það sem ég hlakka mest til að gera í augnablikinu!

Í millitíðinni ætla ég að hlusta aðeins meira á nýja geisladiskinn hennar Ashlee Simpson (sem er, ótrúlegt en satt, betri en nýji diskurinn hennar Madonnu!!) og horfa á fleiri skemmtilega sketsa úr Saturday Night Live! Vesgú :)